Vladimir Nazor

GALIOTOVA PESAN

Pokle su me prikovali zlizane za ove daski
ja nisam vec doma videl
ni svoje zagledal majki.
Si l' cela mi, kuca bela?
Si l' mi majko, prebolela?
More, more, sinje.

Pokle su me zakopali
va ovu drevenu rakvu
videl nis' bora va sume
ni na nebe sunce zarko.
Si l' se, drevo, osusilo?
Si l' se, sunce ugasilo?
More, more, sinje.

Nogi su mi polomili,
strli su mi dusu mladu.
Brizan san ti na te svete!
Galebi, oj, beli tici,
poletite dole k jugu
ter moju pozdrav'te majku.
More, more, sinje.

Pest zemlji mi prinesite!
Beselka mi struk darujte!
Suho veslo ce procvast mi
i dusa ce utesit se.
Pak cu onput mirno slusat,
ca mi sapces kroz galiju,
More, more, sinje.

Muklo ces mi pesan pevat:
„Utopit cu brod prokleti;
duboko cu ja peljat te,
mir kade je hlad i sena.
Ko dete cu cuvat slepo
i zibat te lepo, lepo:
Trajna, nina, nena.
Trajna, nina, nena, trajna, nina, nena!
=================================================
Godine 1942. s pjesnikom Ivanom Goranom Kovacicem preko Kupe presao je partizanima, o cemu je izvijestio cak i Radio London. Nazor pocinje voditi dnevnik S partizanima. Poslije rata objavio je i Pjesme partizanske. U ratu Nazor je predsjednik Izvrsnog odbora ZAVNOH-a, a nakon rata predsjednik Prezidija hrvatskog Sabora.